ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ
ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Όχι μόνο σήμερα που είναι Παγκόσμια Ημέρα
Ατόμων με Αναπηρία αλλά κάθε μέρα πρέπει να δίνουμε δείγματα γραφής ότι πρέπει να συνυπάρχουμε και να ζούμε
ισότιμα με τις ανάπηρες και τους ανάπηρους συμπολίτες μας. Εδώ και πολλά χρόνια από τις νεοφιλελεύθερες
κυβερνήσεις στην πατρίδα μας έχουν
πεταχτεί στα κοινωνικά αζήτητα χιλιάδες άνθρωποι με βαριές αναπηρίες. Άνθρωποι
που επί δεκαετίες «απολαμβάνουν» μισά, κοινωνικά δικαιώματα. Οι περισσότεροι
από αυτούς ζουν την εγκατάλειψη παντελώς μονάχοι, δεν έχουν καν κάποιο συγγενή,
έστω και μακρινό, να τους συντροφέψει, να τους προστρέξει. Απάνθρωποι,
εξοντωτικοί καθημερινοί «Καιάδες». Απρόσιτα και εφιαλτικά τα ψηλά τείχη του
κοινωνικού αποκλεισμού αποτέλεσαν διαχρονικά σύμβολα του διάχυτου ρατσισμού, μιας
χώρας που και στις εποχές των τεχνητών πλεονασμάτων της, παρήγαγε τεράστια
ελλείμματα στην κοινωνική μέριμνα. Πλέον οι άνθρωποι με βαριές αναπηρίες είναι
αντιληπτοί μονάχα ως περιττό οικονομικό έξοδο. Ξεκίνησαν κατακρεουργώντας τα
εξωιδρυματικά επιδόματα, «ξεροκόμματα» οίκτου, βυθίζοντας τους ανθρώπους με
βαριές αναπηρίες ακόμα πιο βαθιά, στον κατώτατο βαθμό της ανέχειας.
Παράλληλα ζούμε σε πόλεις που το δομημένο περιβάλλον είναι επιθετικό
και απάνθρωπο απέναντι στα άτομα με αναπηρία. Eιδικά στην εποχή της πανδημίας, οι συνθήκες διαβίωσης
για τους ανάπηρους και τις οικογένειες τους, έχουν πάρει τραγικές διαστάσεις.
Αυτή δυστυχώς είναι σήμερα η πραγματικότητα. Τα
πράγματα όμως πρέπει να αλλάξουν εδώ και τώρα. Πρέπει να αλλάξουν, ιδεοληψίες, αντιλήψεις, νοοτροπίες
και λογικές, πρέπει να αντιληφθούμε το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας, σύμφωνα
με το οποίο θα επιτρέψει στα άτομα με αναπηρία να συμμετέχουν στην κοινωνία και
στη ζωή ισότιμα.
Με αφορμή τη
σημερινή Παγκόσμια Μέρα για τα Άτομα με Αναπηρία, τα προβλήματα που
καταγράφονται και στο Δήμο της Γλυφάδας πρέπει αντιμετωπιστούν με τέτοιο τρόπο
έτσι ώστε η πόλη να γίνει προσβάσιμη, φιλική και ανθρώπινη. Πρέπει να
συμβάλλουμε όλοι πολίτες, Δημοτική αρχή, Δημοτικές παρατάξεις, μαζικοί φορείς,
η εκπαιδευτική κοινότητα, για να μπορέσουν τα άτομα με αναπηρίες, οι
οικογένειες τους, οι φροντιστές τους, να ξεπεράσουν την κρατική αδιαφορία, τις
ελλείψεις στην περίθαλψη, την αδυναμία προσβασιμότητας στην εκπαίδευση. Να σπάσουμε
την περιθωριοποίηση και την εγκατάλειψη, τον «Κοινωνικό Αποκλεισμό» – που είναι ευθύνη όλων μας- , τα εμπόδια στο να συμμετέχουν στην κοινωνία,
στις υπηρεσίες στα δημόσια αγαθά και
στην καθημερινότητα.
Τελειώνοντας το κείμενο να
αφιερώσουμε στους ανάπηρους και ανάπηρες συμπολίτες μας, στις οικογένειες τους,
στους φροντιστές τους, το ποίημα του ανάπηρου ποιητή και ακτιβιστή Γλυφαδιώτη Άρη Ταστάνη.
Μιλώ...
Του Άρη Ταστάνη
Θα σου μιλήσω τώρα,
για παιδιά που η αγάπη
κι η στοργή,
ατμός κύλησε απ’ τις
τρύπιες τσέπες τους…
Τα φτερά τους είναι
κολλημένα με λαθραίο μαστίχι.
Γι’ αυτό ποτέ δεν θ’
ανέβουν στο ιπτάμενο τρενάκι.
Ούτε ποδόσφαιρο θα
παίξουν στην αλάνα της γειτονιάς.
Δεν θα μαζέψουν φλισκούνι
και μανιτάρια στις ράχες του Υμηττού.
Αυλόπορτα σχολείου δεν
θα σκαρφαλώσουν.
Μήτε στις παρελάσεις
θα δρέψουν χειροκροτήματα.
Ούτε θα γιουχάρουν
τους αναπηροπατέρες στ’ αμφιθέατρα.
Για της πατρίδας την
υστεροφημία, θα σωπάσουν.
Να γίνουν όλα όπως
γίνονται πάντα εδώ…
Θα σου μιλήσω ακόμα,
για παιδιά με πέτρινα
μάτια
και παιδιά μ’
αλουμινένια πόδια,
που ρολάρουν με
τετράτροχες πολυθρόνες,
στριγκλίζοντας,
στους καταθλιπτικούς
διαδρόμους ευαγών ιδρυμάτων…
Και για τ’ άλλα, τα
αιώνια παιδιά.
Τ’ αλυσοδεμένα στα
υπόγεια κοινωνικοποιημένων αποθηκών,
που τα επισκέπτονται
κάθε 3η του Δεκέμβρη
ποντικίνες με φερετζέ
κι αποστειρωμένα γάντια,
προσφέροντάς τους μεταλλαγμένες
κουδουνίστρες
και καραμελένια
φιρικιά από τη Χρυσοβαλάντου…
Θα σου μιλήσω ύστερα,
για τα παιδιά που
άνεμος πικρός βαλτώνει στο στήθος τους
και σκουριασμένος
σουγιάς στο πλευρό τους,
οι ενοχές των
τσαρλατάνων…
ΓΛΥΦΑΔΑ
3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου